Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 2 juillet 2011 en lenga nòsta.
Èra un 2 de julhet
Per l’Agachaire
Èra un dos de julhet au matin en l’an 1566, e just aviá passat un des Provençaus qu’encuei encara se ne’n parla (e ne’n desparla) lo mai : Miquèu de Nòstra-Dama, dich Nostradamus.
Me vau pas metre ieu a nostradamejar, mai vau parlar aicí de la promiera de sei doas profecias escrichas en provençau (emai de mots de lenga nòsta, son tèxte ne’n siegue clafit).
Es a la quatrena centuria lo quatrin 26, que vau citar coma es escrich dins la promiera edicion, en 1555 :
Que non sauran dont te siegen venguddos
Denuech l’embousq ; lou gach dessous las treilhos
Cieutad trahido per cinq lengos non nudos.
Aquò que promier l’òm remarca, es aquel imagi fòrça poetic, que sentem ara coma un pauc subre-realista : un grand eissame d’abelhas se lèva, que degun saup d’onte te vènon. De nuech i a un embosc (una emboscada), ambé lo gach (la garda) sota les trelhas. D’abelhas vengudas d’enluec, una emboscada nuechenca, de sordats dins lei vinhas… E aquí una ciutat traïda per cinc lengas « non nudas ». De lengas vestidas, o serián coma ? Ieu nen’ sabo tròp ren. Bensai que l’estampaire aurà mau legit, e qu’aquelei lengas èron « non mudas » ? Ansin, segur, aurián poscut parlar… E desparlar… Ara, a cadun de nostradamejar sus aquelei lengas que, nudas ò pas, traïsson la ciutat…