Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 9 juillet 2011 en lenga nòsta.
Un 9 de julhet
Per l’Agachaire
Lo nòu de julhet de 1909 naisset a Marselha, a Santa-Marta, un pichòt Ricard que li metèron « Pau ».
De segur qu’aqueste nom de familha anava venir aqueu d’un des Provençaus les pus celèbres de totei les temps. Mai se i a pas besonh de citar a son prepaus la bevenda jauna que se pren ambé d’aiga que li a donat son nom, cu saup que fuguet pereu un grand militant d’òc ?
Aviá fondat amb un autre Marselhés, Jòrgi Rebol, un « Partit prouvençau » que n’èra president. Partit que diriam encuei « autonomista de senèstra ». En 1935, la darriera pagina dau jornau « Occitania » serviá pereu d’aficha a una adreiça au « Pople Prouvençau ». Quand la peguèron a Porriera, lei gendarmas s’avisèron qu’èra pas dins lei nòrmas, e faguèron un procès a nòstei dos òmes. Se jutjet a Sant-Maissemin e, a l’audiéncia, Pau Ricard e Jòrgi Rebol refusèron de parlar francés, e demandèron un interprèta…
L’an d’avans, dins una publicitat de l’Armanac marselhés per 1934, un quatrin en provençau, que lausenjava son anís, li associava per lo promier còp lo mot de « pastís ». Tant faguèt flòri aquela apelacion novèla, que donet lèu son nom a un beure que jamai degun avans avián sonat ansin. E que faguet oblidar lo provençalisme de l’òme, qu’encuei degun, ò quasi, o saup plus…