Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e un ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 03 de febrier dau 2019 en lenga nòsta per l’Agachaire
La Vaca
Aqueste Quintidí 15 de Pluviòsa, lo calendier revolucionari celebrava la vaca. Dins lo molonàs de causas que se podrián dire d’una tant brava e utila bestiassa, vau chausir d’unes expressions fargadas a son prepaus per la lenga nòsta. Ò a prepaus de tot plen de subjècts que sentián lo besonh de se servir de l’imatge de la vaca per ne’n parlar…
Es ansin que per exprimir l’idèia – fòrça sàvia quand avètz lei mejans de l’aplicar – de viure de sei revenguts sensa tocar a son capitau, l’òm parlava de « gardar la vaca e manjar lo lach ». Pas besonh d’apondre que faliá per aquò un bèu molon de sòus, e fòrça ben plaçats, per posquer móuser ansin per viure tot au lòng de l’an !
Una autra expression s’emplegava quand un òme esposava una frema que, manifestament, auriá pas besonh d’esperar nòu mes per venir maire… L’òm disiá que lo tipe « preniá la vaca e lo vedèu »… Autre temps èra fòrça mau vist mai, bota, empachava pas aquela situacion de se presentar pron sovent…
E quand una frema beviá tant coma son òme, disiam d’ela : « Tant tira la vaca coma lo buou ! » Segur qu’aquò reven a comparar una frema e una vaca, mai coma en meme temps compara l’òme a un buou, l’òm se pòt demandar cu’s que podiá lo mai se plànher… Una vaca li manca ren, mai un buou li an levat de causas que les òmes ne’n son generalament pron fièrs !
Jean Yves ROYER