Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 12 de julhet dau 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Les 32 Benurosas d’Aurenja
Entre lei sants e santas, benurós e benurosas, que la Glèisa catolica festeja encuei, n’avèm trenta-doas que son provençalas, e fuguèron martirisadas ensems.
Aquò se passava au temps de la Revolucion, dins l’estiu de 1794. Vint-e-nòu religiosas, cochadas de ses convents (dins lo nombre i aviá la superiora des Ursulinas de Sisteron), s’èron refugiadas dins un ostau de Bollena, onte fuguèron arrestadas e menadas dins una preson d’Aurenja, qu’ailà n’i aviá déjà tretge autras. Li fèron lo repròchi d’aguer vougut destruire la Republica per lo fanatisme e la supersticion, e les condamnèron a mòrt. Aquí, les embarrèron dins lo teatre antic.
Lei guilhotinèron puei entre lo sièis e lo vint-e-sièis de julhet, quora una ò doas, quora mai. Sus lo cadafauc, li demandavon a caduna de prestar jurament, ce que podiá lei sauvar, mai deguna o faguet. A sièis oras de l’après-dinnar, quand lo tamborn anoncient l’execucion calava, cantèron lo « Te Deum », emai una cançon diguent que se’n garçavon, d’abòrd qu’aquò lei menava au Paradís… Ce que faguet dire a d’espectators : « D’aquelei bogressas, pasmens ! Mòron en se risent… » La casuda de Robespierre ne’n sauvet dètz, que fuguèron desliuradas l’an d’après.
En 1925, quand lo papa Pia XI lei declaret benurosas, chausiguet la data dau dotge de julhet per lei festejar totes ensems.
Jean Yves ROYER