Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e quatre ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 26 de decembre de 2021 en lenga nòsta per l’Agachaire
La Fèsta dei Fòus
Dei fèstas nadalencas d’aquest an, tot just passades, emai d’aquelei dau bot de l’an que ne’n siam pròchis, podriam ben dire que la foliá les environa dau defòra e les chirona dau dedins… L’an passat, acabavo l’annada en escrivent aicí : « Pas besonh d’apondre que de vaccinacion, dins lei jorns e lei mes que vènon, avem pas finit de n’entendre parlar… » Pensavo pas qu’ai jorns ni ai mes faudriá encara apondre les annadas…
Degun saup plus ont anem, ni per quant de temps n’aurem a viure ansin, d’espèra en mauparada. Quand Omicron aurà cochat lo variant Deltà, es que passarem au Pi ? E un còp arribats a l’Omegà, coma farem ? Trobarem un autre alfabet a desgrunar ?
Qu’aquest endeman de Novè siegue estat autre temps, dins la tradicion provençala, emai dins aquelei de pron d’autres païs, lo jorn principau de la Fèsta dei Fòus, o podriam sentir coma una mena d’ironiá de l’istòria… Aqueles parodiás de messas dins lei glèisas, onte les clèrgues e les prèires se mascaravon, cantavon de cançons porcassièras, manjavon bodins e saussissas sus l’autar, fent cremar dins les encensiers de tròç de vièlhs soliers per empudir l’èr… Èron autant luenh de la vida quotidiana dins aquelei luecs sacrats, coma la vida qu’avem ara d’aquela qu’èra la nòsta, fai puei pas tant de temps, e que sabem plus se la tornarem retrobar un jorn…
Jean Yves ROYER