Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e cinq ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 14 de mai de 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Galinalha
Dins lo quartier de Sant-Pèire, que ses ostaus èron lei darriers de la vila, l’i aviá gaire de familhas sensa son galinier. Tota la jornada, la galinalha èra defòra a estarpar sus les placetas ò lo camin, que conoissiá pas encara lo quitran. Tota la grand calada en montent a la Ciutadèla, la tèrra e lo savèu davalent d’ailamont a cada pluèia se l’i èra amolonada e enermassida. Aquí, d’unei galinas se favon de nis e se solelhavon. Mai lo sera, a son cridar, gaus, galinas e polets se recampavon cadun au sieu, sensa jamai s’engarçar…
Lo nòste de galinier, èra au plan-pè d’un casau inabitable (faliá pas montar au promier, que riscaviam de passar d’a travèrs lo postam) que nos prestavon, a dos ostaus d’aqueu que l’i logaviam un apartament au segond. Este casau èra dins un tal estat de degrunament que, per de rire, lo sonaviam nòsta « villà » ! L’i aviá a man gaucha una cistèrna de la pòrta sempre sarrada, e a costat nòstei doas botas de vin. A drecha lo clapier e, entre lei dos, de banquetas de pèira. Tot aquò cubert de palha, que d’un caire èron arrengueiradas lei botelhas d’aigardent e d’unei de vin tapadas, e de l’autre s’ajocavon lei galinas, ò se quilhavon sus quauque baston tancat dins la muralha. Un baston que ma grand sonava lo polard, e ansin disiá « Per Pascas e per Nadal, cada galina es au polard ».
(De seguir)
Jean Yves ROYER