Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sieis ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 10 de setembre de 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Gau de carriera…
Vaquí una istòria de gau que m’a contat un òme d’un vilatge dau Forcauqueirés, legeire de ma cronica. L’aviáu jamai entenduda, mai m’estonariá pas qu’aquela istòria (vertadiera), n’i a que la conoissèsson benlèu encara, que l’aguèsson ausida a l’epòca ò la li aguèsson contada puei…
Se passava dins les annadas trenta ò quaranta, e lo garda dau païs, que se sonava Polidòre, coma fòrça monde aviá un galinier, ambé son gau coma se deu. Un jorn quauqu’un lo li raubet. Aguet l’idèia de publicar l’afaire, d’abòrd qu’ailà, per faire d’anóncias de la comuna, ò cridar lo jorn que veniá lo peissonier, fava pereu lo trompetaire.
Adonc, l’endeman, trompetet dins cada quartier per recampar lo monde. « Tuuut-tu-tut !… Avís a la populacion ! » E aquí, refasent lo gau per ben se faire comprendre, apondet : « Cu-l’a-man-jat-lo-gau-dau Polidòòòre ?… Polidòòòre ?… ». Ben entendut degun quinquet, e son gau jamai lo retrobet. Quauqu’un li aviá fach son afaire, e mes dins l’ola lo dimenge, segon lo bòn consèu d’Enric IV…
Mai de faire ansin lo gau per carriera (de pas confondre ambé la gaug de carriera, tant sovent acompanhada de dolor d’ostau), aquò li agradet pron. E desenant, quand l’i aviá gaire d’anóncias interessantas, eu començava a trompetar en fent : « Ren de ben bèèèu ! Ren de ben bèèèu ! Ren de ben bèèèu !… ».
Jean Yves ROYER