Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sieis ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 05 de novembre de 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Cementèris, mai
Un legeire gapian (adonc que pecaire, a pas La Provence e me liege sus la represa puei en linha) m’escriu aquò : « Veno de legir ta “Cronica de l’Agachaire” recegüa aquèste matin de l’I.E.O. 06-Ribon-ribanha. Creses pas que saria tot simplament perque França, de longa, es vengüa lo país de l’uniformizacion : un « Mac/Do » a chasque ponch-reond de vilassa, un jau a la cima de chasque campanier, un monument dels tuats dins chasque vilatjon, una lenga soleta e unenca dins totes los paises que n’avián una autra e, eira, un cementèri parier de pertot. Anèm pauc a cha pauc, plan planet, vèrs l’uniformizacion dels cervèus… O puslèu li anèm a F.G.V. (a Fòrça Granda Vitessa) ! La tirania es pas solament granitica e l’egemonia es la caracteristica promiera dau “país dels dreches de l’òme”. »
Vaquí la respònsa que li faguèro : « Bota, te dirai que ne’n sabo tròp ren… Una passejada a la lèsta sus lo Net sus de cementèris d’Itàlia, Catalonha, Espanha e Portugau mòstra de causas gaire diferentas, emai l’asimetria semblèsse puslèu una especialitat francesa, mai pas soncament. Me demando se seriá pas puslèu un fenomène d’epòca : lo refús de veire de causas vielhir, que lo granit, a la diferéncia de nòstes calacaris, sembla sempre nòu, sensa se patinar ni prendre de mossas. Mai aquò demandariá un estudi de pus pròchi. »
Jean Yves ROYER