image-209.jpg

Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca ! Chronique pour ce samedi 21 janvier 2012 en lenga nòsta.

Santa Agnès

per l’Agachaire

La vida de la principala santa dau jorn es aquela d’una jove martira dau temps dei Romans. Son istòria ei fòrça classica, alevat que la sieuna ei mai rica que la maja part des autrei racòntes sus aqueu tèma, que la Legenda daurada ne’n debana tant e puei mai.

Dins nòsta version occitana, es una bèla nòbla romana que se fai crestiana sus ses quatòrge ans. La filha d’un prevòst ne’n vèn amorós a ne’n tombar malaut, mai ela ei dejà promessa a Jèsus. Lo paire dau prevòst se mescla de l’afaire e, tre que saup la veritat, li demanda de chausir entre adorar les idòlas e esposar son fiu, ò ben l’amenaça de la mòrt ! Mai coma Agnès vòu ren entendre, la fai desnusar e mandar au bordèu. La scèna agrada pas au Bòn Dieu e, coma ditz lo tèxte : « E tantòst, Dieu volent, los pels del cap la cubriron tota entrò als pès, e resplandiron coma aur. »

image-209.jpg

De son costat un angi, trobent qu’èra encar tròp nusa ansin vestida de lòngs peus blonds, li faguet passar una bèla rauba. Lo fiu dau prevòst vouguet pasmens la prendre, mai pas les tres jovents que l’acompanhavon, que tot aquò li fasiá paur. Mai tre que la vouguet tocar, « lo diable fon aquí tantòst e mes lo mòrt ». Lo prevòst n’acusa Agnès, mai ela fai ressuscitar lo dròlle que, ben entendut, tot just reviudat se fai crestian. Mai aquò, ei just lo començament de l’istòria…

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *