Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 2 août 2008
en lenga nòsta
Aqueste còp l’i siam…
Per l’Agachaire
Lo 23 de julhet passat, en vertut de la lèi constitucionala numerò 2008-724, lo Congrès, recampat a Versalhas, apondiá a la Constitucion francesa l’article 75-1, redigit ansin : « Les langues régionales appartiennent au patrimoine de la France ».
Anem pas cridar que lo jorn de glòria es arribat, e que deman veirem Bèrra, mai empacha pas qu’aquò siegue una data istorica. Despuei qu’avián marcat que lo francés èra la lenga de la Republica , quant de còps aquest article, censat aparar lo francés de l’invasion de l’anglés, èra estat utilisat còntra nòstei lengas, au pretèxte que tala ò tala ajuda en favor d’una lenga regionala, vouguda per quauqua collectivitat, èra « inconstitucionala » !…
Ara, per demandar lo sauvament de nòstei lengas, ei la Constitucion que podrem invocar, e exigir que nòsta lèi suprèma, votada per lei dos terç de nòstes parlamentaris, siegue simplament respectada.
De tot segur que lo quarantenat de limbertàs de l’Acadèmia francesa an degut ne’n venir verdets (en francés « vert-de-gris »), una color que vai talament mielhs a la frescor de sa pensada que son vèrd costumier, eles qu’avián vougut enebir qu’aquela demanda d’inscripcion dei drechs de nòstei lengas, demandada a la quasi unanimitat dei deputats, jamai vengue tacar son totalitarisme lingüistic…