Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.Retour ligne automatique
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue lo 27 de setembre dau 2015 en lenga nòsta
27 de setembre
Curiosa data per nautres qu’aqueste 27 de setembre. Trista, qu’es aquela de la mòrt en 1249 de Raimon VII de Tolosa, lo fiançat de la comtessa Sancha, una des quatre filhas dau còmte de Provença e de Forcauquier Raimon Berenguier V, que voliá esposar per pas que la maja part des tèrras occitanas tombèsson dins lei mans capecianas, e que ne’n fuguet empachat. Trista pereu per la mòrt en 1323 d’un sant, Auziàs de Sabran, espós de la benurosa Delfina de Puèi-Michèu… Mai gaujosa de tot segur per la venguda au monde en 1923 d’una mena de demòni (un mot qu’auriá pas refusat), e qu’es estat un des pus grands escrivans d’òc dau sègle XX : Bernat Manciet.
Per aqueles que lo conoisson pas, una passejada sus lo Net vos dirà son importància, e lo personatge extraordinari que fuguet (passet fai dètz ans just). Ieu l’ai agut rescontrat, mai son subretot dos de ses promiers libres que m’an marcat : ses poèmas d’« Accidents », qu’aviáu pres coma un grand còp de ponh sus lo morre, e son roman « Lo gojat de novémer », que d’intrada m’emmasquet, e que siáu plus jamai sortit, quand l’i tòrno pensar, d’aqueu monde de fin d’autonada onte, dins un ostau roigat dau poiridier qu’es pereu aqueu de la natura, se jòga una extraordinària istòria d’amor e de mòrt que, un còp lo libre acabat, sabes puei pas ont es estada la victòria…
Jean-Yves ROYER
