Amics lectors occitans, lo comitat de redaccion de Ribon-Ribanha son urós de vi retrovar, sempre mai numerós, per viure ensems una autra annada rica de cronicas, tant e pi mai originali, umoristiqui, interessanti, espantandi, curioï, aventuroï, prepauadi per d’autors que bessai ja conoissètz e que v’agradan ò que descurbiretz ‘mé plasir e sostendretz en li sieu premieri tastas escripturali. En vautres toi, auguram una rentrada fòrça jovanta !
La cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada “Fortunat aqueu que coma Mariús”, v’es prepauada da Tòni CALVIFIORI, sòci de l’IEO-06. Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !”
Fortunat aqueu que coma Mariús
Fortunat aqueu que coma Mariús colava de jorns paises. Cau dire que lo sieu retorn d’atge si passava puslèu ben. Novèla vida, novèla frema mas totjorn lo meme rifonfon : sombri braias de frustanha, vèsta repeçagada, soliers traucats, manco una casqueta per protejar la sieu tèsta desgarnida. Era temps de baratar aquesti vielhi androlhas per un vestit de galà mai apropriat a l’elegant òme qu’èra.
‘Mé lu vestits « Pant » metretz li sirenas ai vòstres pens, laissava capir la publicitat. Eran de Jeans, podiavam si fidar. Lo premier prest-a-portar vengut foguèt lo benvengut e sensa esitar, si va faire un abilhament que lo pinta.
– Totplen tendença. Aquesta andana ! Semblatz una gravura de mòda, li avia dich lo sartre.
Es ver que l’imatge remandada per lo miralh lo rejovenia.
– Li vau pilhar, dechidèt Mariús pressat de l’experimentar.
Mefi li filhas ! lo novèu Mariús es arribat. Es en virada e tachatz de non l’ignorar.
Pas marrida la pichina segretairitz ‘mé la fauda corta. En plaça d’empicar la sieu letra faria ben de cascar sota la charma de la mieu camia. Estonant que lo sieu corrier sigue mai interessant que la mieu flanèla. Es que Nicòla, la pichina novèla, remarquerà que lu pitòcos de la sieu rauba son dau meme color que la mieu cravata. Deuria venir verificar de pus pròche.
A cen que bòn pantaiar, Nicòla èra ben tròup ocupada.
Si pavanear au mitan dei intellectualas non li auguent ren raportat, lo nòstre pavon comptèt ben si ragantar en fin de jornada.
Siguèt dintre lo trame que lo sieu regard si postèt sobre una charmanta domaisela que legia. Se solament posquèsse si virar, capisseria que lo sieu sac a man es fach de cuer coma lo mieus soliers. La bèla ne’n farà ren e es a pen que tenguèt da ment una blonda a li charmas prononciadi. Lo sieu piech tenia tant que n’avia degunament besonh de regi-possas. Mariús la si imaginèt si jitant ai sieus pens. Ela finda ne’n farà ren e lo temerari èra descoratjat.
L’i èra pròpi pas de que s’inquietar. En mancança de cant de sirenas au rai dau sieu « pòrc de mar » qu’esitèt pas, eu, de venir si panar sus lo sieu Jeans tot just crompat. Angèla si farà un plasir de lo lavar a pena aurà finit li aisamentas.
Tòni CALVIFIORI
