Amics occitans, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada “LO FAUDAU DE MA GRAND”, v’es prepauada da Iveta LAFFOND, publicada dins “MESCLUM 2010” (1). Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !”
LO FAUDAU DE MA GRAND
Ma grand a ieu, lo faudau son usança màger èra d’aparar la rauba d’en dessota. En mai d’aquò serviá de gant per tirar una sartan tròp cauda dau fornèu. Èra meravilhós per eissugar lei lagremas deis pichons, en d’ocasions, per netejar lei morres embrutits.
Despuei lo galinier, lo faudau serviá a carrejar leis uous de serva dins lo cafochi, portar lei poletons a reviudar dins lo bas-forn, e, de còps d’uous asclats fins au fornèu.
Quand arribavan de visitaires, lo faudau serviá d’abric en d’enfants crentós. E quand èra fresc lo temps, la grand, lo faudau li entopinava lo braç dedins.
Aquest bòn vièlh faudau fasiá pereu ofici de bofet, en lo brandussant de subre lo fuec de bòsc. Es eu qu’acampava lei tartiflas e la lenha seca dins la cosina. Despuei l’òrt, serviá de banaston per d’èrbas de tota mena. Lei pichons peses un còp recoltats, veniá lo torn dei caulets. En fin de sason èra utilisat per rabalhar lei pomas cabussadas deis aubres.
Quora arribavan a l’imprevista de visitaires, èra sosprenent de veire coma, a la lèsta, aqueu vièlh faudau podiá far la poussa.
A l’ora de servir lo repàs, anava sus lo peiron la grand, e sabián leis òmes dins lei camps que devián passar a taula.
Ma grand l’utilisava tanben per quitar la tarta ai pomas sortida dau forn subre lo bòrd de la fenèstra per que refregèsse. Mentre que, au temps de uei, sa felena la pausa tanben aquí … per la descongelar.
Iveta LAFFOND 2008
