Amics occitans, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada “La plaça dau paure”, v’es prepauada da Jean-Marc PATRITI.
Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !”
La plaça dau paure
A l’òrle d’una draia, au pen de vielhs barris e de clapiers que semblan èstre aquí per nen faire mancar lo camin, ai rescontrat un vielh vilar, ficat en una valiera fresca.
Aquí si viu luenh dau bosin, luenh dau pecat coma ditz monsur lo curat que se’n monta cada dijòus per dire la sieu messa e que se’n cala embé doi galinas en lo bissac, un molon d’òus e doi tomas dintre lo cavanhòu, e un more roge que fa plaser de veire. Que voletz, la bòna ària es tot !
En aqueu vilar si viu embé li costumas e li usanças dei vielhs. Per lo cachafuec, meton taula dins la grana sala de la maion comuna. Mas per ben festejar Calènas, cau finda pensar ai autres e es per aquò que segon la tradicion, au sopar de Calenas, si mete una sieta per un manja-garris que calinha de merlussas tota l’annada. E despí quauqu ans, èra un vielh pastre qu’estaía en una bauma, a l’adrech de la Ròca, que, quora nòu oras picavan au cloquier, entrava em’au fond dei uelhs totplen de calor, cen qu’èra lo pus bèu regal per lo mèstre de maion. Mas, a la fin de l’estiu, aquel an, avia plegat li parpèlas sota lo soleu de setembre e li fuelhas de l’auton avion enfolopat la sieu tomba e finda lo sieu renembre.
Donca, ai darrieri festas de Calènas, coma nòu oras picavan, lo mèstre de maion regarjava la sieta e la plaça vuèia, e vequí que la pòrta si durbèt e entrèt un òme maigre e lòng coma un escarasson e que degun conoissia. Mas coma avia dau bòn l’idea de si metre a taula, lo mèstre li mostrèt la sieta e li diguèt : « DEMANDI PAS DE DONT VENES, NI MANCO CEN QUE FAS, MAS DITZ-NEN PURA COMA TI DION. »
Alora lo forestier respondèt en francés : « JE M’APPELLE VALERY. »
Jean-Marc PATRITI
Bòni festas de Calènas
