Amics occitans, coma dich, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada Desfidas, v’es prepauada dai sòcis que tenguèron li escomessas presentadi la setmana passada.
Doncas, la desfida de Descauç relevada dau nòstre sòci Joan-Pèire Baquié (cent mots. Pas un de mai, pas un de meno), seguida de la desfida de Celina Baquié relevada dau nòstre sòci Joan-Pèire Spies (Escriure un pichin tèxte d’un vintenau de regas en tres paràgrafos sus lo tema : « Da la mieu fenèstra veï… ») Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !
“PAIRE CENT
M’enavisi dau Paire Cent, lo jorn dont, militar sonat per França, èri a 100 jorns de la « Quilha », a cent jorns dau retorn a la vida civila. Eri sordat a Radolfzell en Alemanha e coma lo volia la costuma mandèri una letra imoristica per informar la mieu familha dau temps que mi sobrava denant la liberacion. En la cambra fagueriam fèsta per celebrar l’eveniment. Au jorn d’ancuei, que lo servici militar obligatòri a despareissut, pareisse que l’idea siguèt presa dai liceans 100 jorns denant dau Bac. Li tradicions viran emb’au temps ! Es aquò lo bèu. Joan-Pèire Baquié
DA LA FENÈSTRA
Da la mieu fenèstra
Ròse e clar lo lume
Fa jorn dins la tèsta
Plan si pinta Agèl
Dins l’imatge bèl
Lo cèu brama e chuma…
Dau mieu fenèstron
Lo monde que va
S’entana dau tron
Fòls paures que siam
Promessas en van
Que mai negre neva…
Dau mieu donajorn
D’unu a l’obratge
Fieus de colors
Tèisson l’avenir
Malan deu finir
Cambiar lo quadratge…
Joan-Pèire Spies
PAR LA FENÊTRE
Par ma fenêtre
la lueur rose et claire me réveille
Le mont Agel se colore lentement
Dans le beau paysage
le ciel gémit et plonge…
Dans mon téléviseur
le monde tel qu’il est
se met à l’abri de la tempête
Fous que nous sommes
Promesses vaines
alors que la neige tombe
toujours plus noire…
Par ma lucarne
ceux qui sont en train d’agir
fils de couleurs
tressent l’avenir
Le malheur va finir par finir
de changer nos façons de penser…