Amics occitans, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada “Carta postala de vacanças : Lo sanctuari de Vicoforte”, v’es prepauada da Joan-Pèire BAQUIÉ, president onorari de l’IEO-06.
Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça :ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !”
Carta postala de vacanças : Lo sanctuari de Vicoforte
Diménegue lo 20 d’aost aneriam visitar lo sanctuari de Vicoforte a 35 quilomètres de Coni (Cuneo-Itàlia). A l’origina, au sécolo XV èra basta un pilon embé un fresc de la Vierge a l’enfant sobre. En lo 1592, un caçaire en cerca de gibier, tirèt un còup d’arquibús en lo pilon escondut da la vegetacion.
Lo sanctuari de Vicoforte emb’ai sieus quatre cloquiers.
L’òme siguèt estravirat d’aquest gest involontari e si faguèt promotor dau restaurament dau pilon. Es ensin que naissèt una devocion populària alentorn dau luec. Quatre ans après, la construccion dau sanctuari comencèt, construccion sostenguda da Carlo Emmanuèl premier de Savòia. Lo duca d’en Savòia encarguèt l’arquitecto Ascanio Vitozzi de realizar un bastiment imponent per fin de metre en valor la grandor dei Savòia e la devocion populària a la Vierge Maria.
Lo pilon dedicat a la Vierge Maria
La realizacion d’aquest bastiment comencèt en lo 1596. Après mai d’una peripecia si decidèt de metre sus lo bastiment una cúpola elliptica en lo 1731. Es la mai grana en lo monde au jorn d’ancuei. Li chifras son impressionanti : 75 mètres de aut, un diamètre de mai de 37 mètres per lo mai gran dei doi e 25 mètres per lo mai pichin. Lo bastiment siguèt acabat au sécolo XIX.
La cúpola elliptica dau 1731
Mai de 6000 mètres carrats de frescs siguèron pintats da Mattia Bortoloni e Felice Biella cen que ne’n fa lo fresc lo mai grand au monde a « subjèct único ». Lu especialistas ne’n parlan coma d’un « poema arquitectural ».
Aquest sanctuari siguèt declarat monument nacional italian en lo 1880 e basílica minora en lo 1935.
Au mai fòrt de la fe, 400 romairatges l’i si debanavan cada an, es a dire mai d’un cada jorn, cen qu’expliga toi lu bastiments alentorn e tra autres un monastari cistercian e « la Palazzata » un ensems de bastiments edificats dins lo temps per aculhir lu pelegrins.
La Palazzata (detalh) embé l’estàtua de Carlo Emmanuèl premier de Savòia
Monastari sistercian confrontant lo sanctuari bastit a comptar dau 1601.
Ancuei de negòcis de tota mena l’i s’atròvan : Ostalarias, mercands de sovenirs e de vestits, revenditor de glacets, agènça que vende de bens estables…
Se siatz un chícol curiós, que non avètz lo lorditge e que volètz veire lu frescs de mai pròche, la societat « Magnificat » vos farà puar ben arnescat, casco ficat en tèsta, au pus aut de la cúpola a 75 mètres d’autessa.
Regina e ieu l’i aneriam, istòria de dire e de vos tornar quauqui fòtos, cartas postali dei nòstri vacanças.
Casco ficat sus la tèsta, au pus aut de la cúpola a 75 mètres d’autessa
Joan-Pèire BAQUIÉ (lo 22 d’avost dau 2017)
Credit fòtos : Regina BAQUIÉ