Dins l’encastre dei Rescòntres occitans en Provença siguèt prepauat ai estagiaris de l’atalier “Lenga per lo cònte “d’acabar lo cònte “L’ase e lo pòrc.”
Lo principi dau cònte siguèt contat per l’animator e la fin inventada per escrich per d’escolans dins de grops de doi a tres personas cen que donèt de fins desparieras per lo mai grand plasir dau monde. La tòca finala èra de restituir lo cònte dins dau principi a la fin.
Cau precisar tanben que lu estagiaris venion d’orizonts diferents e que parlavan diferents dialectes de l’occitan : provençau, niçard, vivaro-aupenc, lengadocian,…
Vos presentam çai-sota lo cònte embé la fin inventada per un dei grops presents.
L’ase e lo pòrc.
Un còp èra un pòrc gròs, gras, pançut e ben cambajonat bofava de contentament e roncava de plaser.
Matin e sera fasia son repais dins un bachàs emplit de poms, d’òrdi, de milhs e de farina. Era ja un bèu porcon…
A costat d’eu, dins l’estable, recantonat a l’escur, un ase bramava la fam. Si comptavan leis òs dau rastèu de l’esquina tant èra maigre. Pelat, possierós, fasia pietat. Era un paure borricòt.
Lo pòrc gongle coma una baudufa l’agachava dei sieus uelhs pichons. Li diguèt :
– De que fas mon paure ? Crepes de fam a ti rosigar de calós de marrits caulets. A ieu mi siervon a manjar de tot e mi cambian la palha au quotidian.
– Es pas per lu tieus bèlhs uelhs que ti donan a manjar de bòni cauas e siás pas lo premier qu’ai vist aquí e un jorn an despareissut !
– Mi dises aquò perqué siás vièlh e degalhat e siás gilós perqué ieu siáu jove e bèu !
– Quora èri jove èri ben, avii la força de tirar la carreta cargata per anar au mercat, carrejavi totplen de cauas en lu basts e faíi totplen de travalh ! Aüra siáu vièlh e coma pòdi pas faire grand caua, m’estau a l’estable per me repauar e finirai aquí la mieu vida.
Mas tu, ti donan totplen de manjuca per t’engraissar e mai seras pesant au mai auràn de dardenas quora ti meneràn au mercat !!!
Lo pòrc espalanca lu uelhs, comprene cen que vòu dire l’ase, chifra un moment e si rende còmpte que l’ase parla de bòn e li demanda de l’ajudar a s’escapar.
L’ase embé son morre duerbe lo portau de l’estable e lo pòrc si fa la mala mas denant li ditz :
– Aüra podes manjar tot aquò que sobra e grand mercí.
E cric e crac mon cònte es acabat. E crac e cric mon conte es finit !!!
Glaudi, Maria-Clàudia, Quiquí lo 01/08/2016