Avèm demandat a Patrick Vaillant, menaire dau grope “Bastian Contrari” e que veirem d’aquí gaire au C.A.L de Bòn-Viatge de nen dire un pauc mai sus la sieu formacion.
Per ne’n saupre mai sus la sieu vísita lo 23 de novembre dau 2007 au C.A.L clicatz aquí
UN PAUC D’ESPLICA SUS BASTIAN CONTRARI
“Aquela nomenalha « bastian contrari », l’ai auvida de lònga, de pichon e
ara enca’mai. Mi reprochavan aquela inclinacion a rebecar, que, l’ai piei
comprès, es autant gaubi que defaut. En musica, mai que mai.
Emb’aquò « bastian contrari » ven a ben per entitolar mei compausicions mai
personali d’aquesto moment. Aviáu ren publicat sota mon nom solet despiei de
Jan de l’Ors (Modal, 1999)
Ai acampat aquí de mocèus originaus, e nòus per la màger part. An totplen
de fònts diferenti, que quaucuna si conoisserà bessai. Pamens mi chali de
me’n aluenchar, de li desvariar, de li entremesclar, e subretot de li
oblidar. Venguèron piei de mandolinadas mieuni, que tirèron camin emb’au
biais mieu de mandolinejar, e de maridar li sons, ò de li ajustar mei
paraulas. Una bèla mitat son de cançons, qu’ai vougut son tèxt tant complit
coma la musica.
Emai li adobaments siguèsson minuciós, preferisson la variacion, lo tocar
viu, e lo timbre crut. Siáu sempre en cerca d’una generositat que sigue pas
putassièra, d’una virtuositat sensa esbrofa, d’un lengatge que si comprengue
sensa grossierejar.
(cauvas de bastian contrari, diretz ! ) Aquesta es ma dralha, aquesta es mon
escomessa.
Mai tot disc es una bèla mensòrga. Aquesto tamben : vist que li juegui ieu
embé ieu !
L’ai fach tot ieu, musicas, paraulas, aranjaments, e siáu ieu, encà’mai, a
cantar e sonar ! Mai lo verai es que li siáu pas tot solet. Li convideri de
colegas que m’an prestat ajuda :
Faiàn mestier li percussions de Bijan Chemirani, que fuguet bòn a picar de
temps en temps a la bastian contrari. Ansin sonèt tanben Serge Pesce, l’òme de
la guitara rebèla e pantaiaira. E sus una cançon venguèt Benjamin
Novarino-Giana mi donar la replica, e piei Carmen Samayoa per un pessuc de
« palabras ».
Finala, per alestir tota aquela fachenda fuguèt coma sempre mon sòci Lucien
Massucco, l’enginaire mèstre dei sons, e complici de la musica.”
Patrick Vaillant
