Lo dijòus 3 de junh, après tant de temps perduts en causa d’embarrament, avèm poscut si retrovar toi ensems, escolans e ‘’magistre’’ dau cors de niçard de Pelhon, gaug a la gentilessa de Clara que vorguèt n’acampar dau sieu, de fòra segurament, sus la terrassa.
Plaser per toi de poder si dire, en presencial, lo bònjorn en si tocant lo ponh, de charrar dei nòstri ocupacions dau temps de l’embarrament, de la santat d’unu e d’autres, eca… Pi, coma un cors es un cors, Verònica nen faguèt la lectura dau sieu tèxte : « Lo cabanon » que cadun au sieu torn ne’n faguèt la revirada d’un paràgrafo en lenga de la República.
Tot aquò a la lèsta que, darrier sus de taulas, n’asperavan li bòni cauvas alestidi dai Bèli e sobretot lo gòto de l’amistat. Avèm portat un brinde per que posquessiam tornar començar lu cors benlèu e que viugue la lenga.
Lo temps passa tròup lèu e, cuerbe-fuec obliga, cadun si recampèt au sieu en espérant que lu chapachocs non siguèsson de fòra.
Una pròpi bèla serada !
Rogier GILLI
