Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 4 décembre 2010 en lenga nòsta.
Santa Barba
Per l’Agachaire
Mai cu èra, fin finala, aquela santa Barba que tant de monde la van celebrar encuei ? Avèm doas legendas de sa vida, pron diferentas. Segon la pus conoissuda, visquet au mitan dau sègle III dins lo pòrt de Nicomedia, qu’es ara Izmit, en Turquia. Son paire èra tant pagan coma richàs e, polida qu’èra sa filha, l’embarret dins una torre per l’aparar des calinhaires que li viravon a l’entorn.
De qué faguet dins aquela torre ? Son istòria o ditz pas mai quand son paire, partit en viagi, se’n tornet, te vaquí pas que sa filha èra venguda cristiana ? De la ràbia que n’aguet botet fuec a la torre ! Mai Barba s’escapet e anet s’escondre dins de rocàs. Ailàs un marrit pastre la veguet, e o raportet au paire. Aqueste, sempre autant encanhat, la mandet au governaire roman que li faguet tot plen de misèrias, que la menèron pas per aquò a se renegar. Adonc lo governaire demandet a son paire de li talhar eu la tèsta d’un còp de destrau, ce que faguet ben volentiers aqueu marridàs. Mai tanlèu aquò fach, lo tròn li tombet dessús, e lo laisset mòrt.
Vaquí perqué santa Barba ei la patrona de totei les professions qu’an un rapòrt ambé lo fuec, des artificiers jusqu’ais pompiers. E qu’ei representada amb una torre sota lo braç, e la pauma dei martirs dins l’autra man.