Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 26 janvier 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Santa Paula
Entre totei lei sants e lei santas qu’an sa fèsta encuei, mon cartabèu retèn aquela de santa Paula.
Era una nòbla romana, naissuda a l’entorn de 347. Conoissèm sa vida per lo racònte que n’a fach sant Giròni, que fuguet son mèstre.
Maridada e maire de cinc enfants, venguet veusa qu’aviá 33 ans.
Aquí faguet la conoissença dau Giròni, e tant l’anet seguir que comencet per faire de son ostau un convent. L’anet puei retrobar en Palestina en 385. Ailà, li avián alestit un palais, per la lotjar segon sa condicion, mai ela ne’n vouguet pas. Entamenet alòr un romavatgi dins totei les endrechs onte mostravon de marcas de la vida dau Crist.
E aquelei li fasián un brave efiech… Ansin, au Sant-Sepulcre, potoneget promier la pèira de l’intrada, que l’angi aviá facha rotlar, puei anet lipar (e òc !) lo luec onte lo còrs dau Crist disián qu’èra estat pausat. A Betelèm fuguèron de visions : Paula vesiá l’enfant au pedaç, que plorava dins la grúpia, ambé l’estèla, lei mages, les pastres, e patin cofin…
Sant Giròni lausa fòrça son ascetisme, que lo menava a ren manjar ni beure de çò qu’èra bòn.
Ansin, un jorn qu’èra malauta, li volián far beure de vin per la fortificar.
Sant Giròni li mandet un avesque per assajar de la persuadir… mai es eu que, finala, d’encar un pauc renonciava au vin !
Jean-Yves ROYER