Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 02 Février 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Per Candelosa
Despuei que tèno aquesta cronica, ei lo tresen còp que son jorn tomba lo 2 de febrier, jorn de la Candelosa.
En 2003 vos ai parlat mai que mai des crespèus, en 2008 de la Crècha blanca.
De qué chausir aquest an dins totei nòstes tradicions d’aqueu jorn ? Entre les candèlas e lei navetas, l’ors ò lo lop e sa palha, emai lei lumes que se negavon, ne’n manca gaire !
Mai d’abòrd que dins Candelosa i a candèla, la candèla tendrai encuei…
Remontarai pas aicí a l’Antiquitat, onte pasmens aquela fèsta èra dejà conoissuda, ni farai lo torn des tradicions crestianas que meton aqueu jorn tant la Purificacion de la Vièrgi coma la Presentacion de Jèsus au Temple.
M’acontentarai de citar la benediccion des candèlas qu’a donat son nom a la fèsta.
Un còp benesidas aquestes e passejadas en procession dins la glèisa, lo monde aicí ne’n portavon un parèu a son ostau, una pichòta e una granda.
La pichòta serviá a faire de crotz de fum còntra la pòrta de l’ostau e sei fenèstras, per l’aparar de tot mau. Un còp rintrat, ne’n ralumavon lo fuec qu’avián laissat s’amorçar. La granda èra plaçada alora au-dessús dau liech, e l’abravon dins d’ocasions especialas. D’abòrd per temps d’auritge, per aluenchar lo tròn. Per ne’n senhar lo frònt d’un malaut a l’agònia.
E pereu per una nuech de nòça, emai quand puei una frema enfantava…
Jean-Yves ROYER
