Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 16 Février 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Ermentari
Un dei sants que se festejon encuei ei sant Ermentari. Es un d’entre lei sants e santas qu’en Provença, se disiá que se fèron mèstres, autre temps, d’un dragon. Mai aquela legenda d’aquí a una istòria pron complicada…
Ermentari d’abòrd es un personatge istoric. Lo conoissèm per lo concili de Riès de 439, onte l’avesque qu’èra veguet son eleccion a Embrun contestada. Empacha pas que lo retrobèm quauques ans puei avesque d’Antíbol. 
Entre temps, sant Ilari d’Arle compausava un pròne sus la vida de sant Onorat, e coma cochèt de serpatàs de Lerins. Un legenda dau sègle XII plaça l’afaire pròchi Draguinhan, en un luec nomat Sant-Ermentari. Aquela legenda ei revirada au començament dau sègle XVI dau latin au provençau. Mai a l’entorn de 1300, Ramon Feraut aviá escrich sa celèbra « Vida de Sant Onorat », que mèscla sant Ermentari a l’afaire, emai lo mataire de dragon fuguèsse sempre Onorat. Explica eu qu’es aquel afaire de dragonada qu’a donat son nom a Draguinhan.
Enfin, vèrs 1540, Joan de Nòstra-Dama escriu en francés una vida de sant Ermentari, censada revirada de Feraut, onte fai cochar lo dragon a Ermentari a la plaça d’Onorat. E vaquí coma vai qu’encuei Draguinhan a per patron sant Ermentari… D’aquelei dragons puei, pasmens !
Jean-Yves ROYER
