Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 19 octobre 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Veran
Lo sant Veran festejat encuei, li diam puslèu Veran de Cavalhon, per lo destriar d’un autre sant Veran – occitan pereu d’abòrd qu’abalit a Lerins venguet avesque de Vença – mai que viviá au sègle d’avans. Sa fèsta a passat ara dau 15 de novembre au 19 d’octòbre per de rasons que m’escapon…
Ei subretot conoissut per aguer cochat lo Colòbre, un dragonàs que viviá dins la Sòrga, a la Fònt de Vauclusa, e l’aguer mandat se far ténher dins les Aups, onte s’arrestet a un endrech que puei ne’n prenguet lo nom.
Mai vos vau parlar puslèu aicí d’un miracle que faguet au sègle XII, lòngtemps après sa mòrt (en 589).
Un còmte de Tolosa, marqués de Provença, èra anat caçar dins la còla dau Leberon. En partent demandet a l’avesque de Cavalhon de l’esperar per la messa, ce que eu faguet pas… Un còp tornat, lo còmte, encanhat, li mandet – avesque qu’avesque ! – un grand còp de pè au cuou.
Mai tot d’un temps la camba li sequet… Adonc, anet gòi jusqu’a Vauclusa per demandar a sant Veran de lo garir.
L’ermitan que li serviá d’intermediari demandet per aquò que, per de dire que siegue perdonat, donèsse a l’avesque – entre autres privilègis – la mitat de Vauclusa ! Ansin faguet, et fuguet garit…
Alora, s’un còp volètz donar un còp de pè au cuou a un avesque, pensètz a sant Veran e au don que deuretz faire e zo ! Anètz-l’i…
Jean-Yves ROYER
