Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 23 novembre 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Clemenç
Entre totei lei sants Clemenç que i a dins la glèisa catolica, lo pus celèbre es aqueu que li dién pereu sant Clemenç de Roma, que fuguet un des promiers papas, a la fin dau promier sègle.
Mai dins la tradicion provençala, es pas tant lo sant qu’es conoissut coma la data que representa sa fèsta, qu’es encuei, dins lo calendier des païsans.
De’n promier, aquela data marca la fin dau moment ont es possible de samenar, qu’après serà tròp tard : « Quand Sant Clemenç es arribat, se pòt plus samenar de blat. » Es pereu lo moment que l’ivèrn comença de se sentir vertadierament : « Per Sant Clemenç, l’ivèrn mete una dent ».
Toquent sa vida, que fuguet abòrd complicada, nòstes avis n’avián subretot retengut la mòrt, que la Legenda daurada contava ansin « l’emperayre que avia nom Trajan, quant ausí que sant Clemens convertí ayssí lo pòble, tramès li un prebòst que l’aucisès amb totz aquels que avia convertitz. E quant lo prebòst fonc a luy vengutz, et el vi totz cels que anavan amb luy que volian morir voluntiers per Dieu, e laysset los totz estar. E pres sant Clemens, e fes lo liar am una ancra pel còl, e fes lo gitar en la mar, per çò que’l pòbol no’l poguès trobar ni adorar. »
Ei d’aquela mòrt maritima que sant Clemenç se retrobet puei, entre autrei, lo patron dei mariniers…
Jean-Yves ROYER
Vision de la Trinité du pape Clément, toile de Giovanni Battista Tiepolo