Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 08 février 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Joan de Matà
Ai agut parlat fai just dètz ans d’aqueste sant, un dei màgers de la Provença nauta, que sa fèsta es encuei. Lei Bas-Aupencs sabon qu’èra de Faucon, onte naisset en 1160. Mai puslèu que dau miracle sieu que vos aviáu dich a l’epòca, vos contarai puslèu coma li aviá pres sa vocacion, que li diriam ara d’umanitària.
Lo jorn que celebret sa promiera messa, aguet una vision : aquela d’un angi tot blanc, ambé sus lo pieg una crotz de doas colors, roja e blava. Pausava lei mans, en crosent lei braç, sus la tèsta de dos presoniers, un blanc e l’autre moro, cargats de cadenas a ses pès.
Sabiá pas tròp de que pensar d’aquel afaire e, per meditar aquí dessús, anet retrobar dins la forèst un ermitan qu’ailà viviá despuei quaranta ans. Venguèron amics, menent la vida que se deu, mangent un còp lo jorn e anent beure pron luenh a una fònt, onte de còps vesián un cèrvi tot blanc.
Un jorn, aqueste cèrvi venguet vèrs eles, e portava entre lei banas una crotz coma aquela que lo Joan aviá vist sus lo pitre de l’angi. E, desenant, pareissiá plus qu’ansin. Anèron demandar au papa ce que ne’n pensava e eu, dins una messa, aguet la mema vision que Joan dins sa promiera. Mai comprenguet que lei braç crosats representavon un escambi, e la vocacion de liberar les presoniers dei Moros venguet aquí a Joan de Matà…
Jean-Yves ROYER
