Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 15 février 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Faustin e Jovita
Lo sant Faustin qu’a sa fèsta encuei, entremieg aquela d’unes autrei sants e santas, aviá un fraire, tant sant coma eu e mòrts totei dos en 122.
Èron d’una bòna familha lombarda, l’ainat prèire e lo cadèu diacre. Après se debana l’esquèma tradicionau : l’emperaire que secuta les crestians, lei fraires denonciats, menats dins un temple per un sacrifici pagan e n’adorar lo dieu.
Aquí fuguet un temple dau soleu. Elei respondèron qu’adoravon soncament lo dieu qu’aviá eu creat lo soleu… L’emperaire les tanquet davant l’estatua d’este dieu, lusenta que l’aur ne’n raiava. Lo joine, Jovita adonc, la regardet ben en fàcia en tornent dire qu’adorava que son creator e que, per pròva, li ordonava de venir tota negra. E subran, l’estatua perdet son lusent e venguet negra coma li demandava. L’emperaire s’encanhet, e ordonet ais prèires dau temple de la netejar, que tornèsse lusir. Mai tre que la toquèron, fuguet plus qu’un molon de cendres…
Lei dos crestians fuguèron mandats ai bèstias, mai quatre lions venguèron s’ajaçar a ses pès, e d’orses e de leupards aquí venián d’anhèus. Mandats en preson e laissats sensa manjar, d’angis davalèron li tornar sa vòlha. Lei vouguèron cremar, mai prenián pas. Lei mandèron a la mar, mai les èrsas les tornèron sus lo ribatge. A la fin finala li trenquèron la tèsta, e ansin moriguèron…
Jean-Yves ROYER
