Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dissabta 15 de junh dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Santa Germana
Vaquí l’Agachaire tornarmai endimenjat ! O fuguet lòngtemps, tre la debuta, puei – sabo plus tròp perqué – cambiet de jorn e de plaça. Despuei quauquei setmanas, trantalhava un pauc, de còps resquilhava d’un jorn sus l’autre, mai lo vaquí tornat au jorn promier e a sa plaça bèla.
Este dimenge adonc, es una santa d’òc que festejon nòstes calendiers : Germana de Pibrac, qu’aicí li avèm totjorn mes La Germaneta. Ai agut consacrat una cronica a’n aquela paura pastressa dau païs tolosan, onte viviá a la fin dau sègle XVI. Mai encuei vau parlar d’un dei miracles que faguet, disián, dins sa corta vidassa.
Passava son temps a gardar, mai amb aquò voliá pas mancar messa un solet jorn. Adonc, quand n’èra l’ora, tancava sa colonha au sòu, e la colonha gardava ela l’aver ! E jamai un lop se ne’n sarret… Mai per arribar a la glèisa, faliá passar un riu, e un jorn qu’una aigada l’aviá creissut, de païsans que la vesián venir se garçavon dejà d’ela e de coma passariá. Fuguèron estomagats de veire l’aiga se li levar de davant, que se banhet soncament pas la rauba !
La nuech que moriguet (a 22 ans) sus lo fais de gavèus qu’èra son jaç, sota les escaliers, dos religiós que la nuech aviá susprés veguèron doas joventas, vestidas de blanc, anar vèrs sa campanha. Ne’n tornèron sortir a tres, que la tresena èra coronada de flors…
Jean-Yves ROYER
