Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 19 d’octòbre dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo Pom d’Amor
Aqueste octidí 28 de vendemiaire, es una frucha dei rojas que nos convida a celebrar lo calendier republican.
En Provença nauta li diam lo pom d’amor, d’autrei li meton de poma d’amor, ò encara de tomata, de tomati emai d’estomaguet.
Es pas lo promier còp que vos ne’n parlo, mai encuei vos vau contar la recèpta d’un biais originau per les conservar. Aquesta, l’ai jamais vista faire, ni legida dins gis de libre.
La devo a un jovent d’aicí, Bastian Giraud, que se la tèn de familha. Jusqu’au mitan des annadas 50, son grand Marcèu Giraud èra lo bolengier de Malameisson, dins lo despartament que disián alora dei Basses-Aups.
Èra celèbre per sa fogaça a l’anchòia, facha d’un biais ben personau. Sa maire, que teniá lo jardin, li adobava per aquò una consèrva de poms d’amor pron especiala.
Començava per lei far coire e ben estaborar, puei lei molinava. Plaçava puei este colís dins un toalhon, que penjava au soleu quauquei jorns de temps. De la resulta ne’n pastava de boletas, que gardava dins d’òli aromatizat. E cada jorn, son fiu fasiá fondre d’aquelei boletas ambé d’anchòias, per n’adobar lei grandes placas de fogaça que li deviá sa renomada…
Aqueles placas èron liuradas ansin a ses practicas, e mai que mai au cafè « Chez Marie », que lo monde que l’i veniá beure ne’n podián crompar de tròç entre dos chicolons…
Jean-Yves ROYER
