Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas per aqueu 29 de novembre dau 2015 en lenga nòsta
Jorn republican
Lo calendier revolucionari nos mete encuei a l’Octidí 8 de Frimaire de l’an 224 de la Republica, e nos convida a celebrar lo Mèu.
Aqueste còmpte, fin finala, vau ben aqueu de totei lei sants, lo pus sovent tant legendaris coma masoquistas, que s’amolonon sus nòstes cartabèus. Représ per mantun republican, dins d’ocasions pron divèrsas, nos parla a nautres especialament, d’abòrd que sei denominacions son l’òbra d’un òme d’òc, lo Carcassonés Felip Fabre, que li disián d’Eglantina.
Pasmens, s’avèm gardat de la Revolucion la figura de Mariana (autra invencion occitana), la Marselhesa (bòrd que de Marselhés la faguèron conóisser), lo drapèu de tres colors e la devisa republicana – sensa parlar dau sistèma decimau e de nòstes pes e mesuras, perqué siam fin finala tornats au calendier gregorian ? Pasmens remonta qu’a la fin dau sègle XVI, e fai ses còmptes a començar de la data suspausada de la naissença de Jèsus…
Es pas ben complicat de ne’n trobar la rason maja, en mai de la costuma e de l’estacament religiós : basat sus lo sistèma decimau, plaçava lo jorn de repaus un còp totei lei dètz jorns : estonètz-vos après aquò que lo monde aguèsse chausit de se pausar puslèu un còp totei lei sèt jorns !
De tot segur qu’aquò fava pas lei setmanas tant doças coma lo mèu, mai au mens èron pas tant pesugas coma lei decadas…
Jean Yves ROYER