Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 07 de febrier de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sensa telefonet ?
Encuei, ei la segonda des tres jornadas que, per la setgena annada, deu èsser censament sensa telefonet (ò portable), emai de tota autra mena d’aisina que vos permete de faire susar lo monde a vòste entorn… Ò de faire coma se l’i èron pas, coma les esmartfòns…
La causa a pas per tòca de se passar completament tres jorns de temps d’aqueles aisinas (impossible !…), mai de se pausar a son prepaus d’unes questions sus son utilisacion publica.
Ei verai que siam encuei dins un monde de parla-solets, que vesèm de lònga per carriera de gents en trin de tenir de conversacions privadas, qu’autre temps les aurián escondudas, mai que ara ne’n fan profiechar la societat tota, emai aquò l’interessèsse pas sovent…
E parlem pas des esmartfòns que, se geinon degun, donon d’espectacles pron curiós, que siáu segur que n’avètz totes agut vists. Dimenge passat, dinnavo dins un restaurant que, au bot d’un moment, una familha venguet s’assetar a la taula d’a costat. Paire, maire e dròlle cadun, just assetat, se botet davant son escran e comencet de l’i pianotar. E quand li portèron son manjar continuavon de l’espinchar d’un uelh…
Ieu per ieu, d’aqueles obragis, n’ai gis e ne’n vòlo pas, que lei sento coma un liame que vos estaca ; en un bòn besonh a de gents que son luenh, mai en vos fent desconóisser aqueles que vos son davant…
J Y ROYER
Da legir tanben sus lo site de l’IEO-06 : http://ieo06.free.fr/spip.php?article1600