Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 24 d’abriu de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Un 24 d’abriu
Eriam en 1581 aqueste vint-e-quatre d’abriu, dins una pichòta campanha landesa que li disián de Ranquinas, pròchi lo vilatge dau Poi, pas luenh de Dacs. Ailà la Bertranda de Moràs, una pichòta nòbla pron paureta, s’acochava de son tresen enfant, un dròlle que li metèron Vincenç. Son paire, un pichon païsan, se sonava Joan Depau, ò de Pau.
Coma fuguèron lèu sièis pichòts, quatre gojats e doas filhas, les enfants se retrobèron d’ora a trabalhar, coma de rason. Ansin de nòste Vincenet, que lo mandèron gardar vacas, fedas e pòrcs. Mai son paire capitet puei de lo plaçar au collègi de Dacs, que bailejavon de franciscans. Esperava ansin que venguèsse un jorn beneficiari, qu’aquò ajudariá pron l’ostau.
Au bot de tres ans, trabalhaire acarnassit, èra vengut tant bòn latinier qu’un amic de la familha se lo prenguet per ensenhar sei fius. Amb aquò, l’enveja l’agantet de venir capelan e anet estudiar la teologia a Tolosa. Adonc, en 1600 fuguet ordonat en Dordonha per l’avesque de Peirigús.
Cinc ans puei, tornent per mar de Marselha, en fàcia d’Aigas-Mòrtas fuguet fach presonier per de piratas barbarescs e, vendut e revendut, se retrobet esclau a Tunís en cò d’un renegat niçart… En dos ans, capitet a lo faire repentir e, ambé pasmens ses tres fremas, s’escapèron per qu’anèsse a Roma se far perdonar per lo papa !…
Jean-Yves ROYER
