Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-nòu ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 05 de març de 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
La Cabra
Aqueste Quintidí 15 de Ventòsa, lo calendier republican l’a plaçat sota lo signe de la cabra. Mon problèma aquí serà pas de trobar quauqua ren a ne’n dire, que n’i a talament que podriáu parlar ren que d’aquò dins aquesta cronica d’annadas de temps sensa aguer fach lo torn de la question. Aquò en me limitent a ce que la lenga nòsta ditz de la cabra dins son vocabulari, ses expressions, provèrbis, juecs, còntes, legendas, cançons, faulas e sa literatura en generau…
Per vos ne’n bailar una idèia, ren que per les emplecs donats au mot « cabra » dins lo Tresor dóu Felibrige, n’i a un quarantenat, mentre lo « Trésor de la langue française » n’en còmpta una dotgena soncament. En cerquent un pauc mai dins d’autrei diccionaris ò lexics que Mistral a pas conoissuts, ne’n siáu arribat a mai de 150 (en laissent de caire tot ce qu’ei unicament de variantas dialectalas)… D’un biais vesedor, la riquessa de la lenga d’òc se conjuga ambé la geografia e l’economia tradicionala de son territòri per arribar a’n aquò.
Ara, se voliáu just vos trobar un parèu d’expressions ò de provèrbis significatius, auriáu de que ne’n « venir cabra »… D’autant que « siáu pas naissut dins un uou de cabra », e seriáu sovent oblijat de « sautar de la cabra au perier ». Mais bota, me vau arrestar aquí, d’abòrd qu’« ai d’autres cabras a gardar »…
Jean Yves ROYER