Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 27 de mai dau 2018 en lenga nòsta per l’Agachaire
Estròpi d’Aurenja
En aqueste 27 de mai, auriáu poscut intitular ma cronica « Sant Estròpi », d’abòrd qu’ei lo nom d’un dei sants que se festejon encuei. Mai se o ai pas fach, es que n’ai agut publicat una sota aqueste nom, lo 30 d’abriu de 2006. Aviáu pas precisat a l’epòca que lo sant Estròpi que ne’n parlavo èra un martiri santongés vivent a la fin dau sègle III. Mentre lo d’Aurenja èra un Marselhés dau sègle V, vengut puei avesque d’Aurenja.
Naissut dins una nòbla familha de richàs, ei soncament après la mòrt de sa frema que se consacret au servici de Dieu. Tant talament que l’avesque de Marselha lo vouguet far rintrar dins lo clergat, ce que refuset lòngtemps per umilitat. Vengut diacre, passava son temps a pregar, plorar, junar, e a tot plen de causas ansin per se redimar de ses pecats, que jutjava tant grèus coma nombrós.
Quand l’avesque d’Aurenja moriguet, lo monde d’ailà l’elegiguèron per lo remplaçar. Mai un còp rendut a sa glèisa, de veire l’estat de desolacion de la ciutat prenguet paur e viret camin. Mai rescontret un sant òme que li expliquet qu’aquò èra lo diable que l’aviá engarçat, e tornet tot d’un temps a Aurenja.
Ailà, en mai de sa tòca d’avesque, trabalhava e cultivava la tèrra per son viure amb aqueu des paures. Tot ce que sabem puei es que viviá encara en 475, onte signet una letra de l’avesque de Riès.
Jean Yves ROYER