image-191.jpg

Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.

Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !

Chronique pour ce samedi 17 septembre 2011 en lenga nòsta.

La Vertut

Per l’Agachaire

Lo calendier revolucionari aviá besonh, per qu’a la fin fague son còmpte, d’apondre de jorns complementaris. Aqueu que correspònde a nòste 17 de setembre èra per eu lo promier dins l’an d’aquelei jorns, e li disián la Fèsta de la Vertut.

Vaquí un sacre programa de fèsta, e revolucionari se n’i a… Mai lo mot de vertut, en lenga nòsta, a pron d’emplecs diferents. D’un aubre qu’a ni grelhat ni ren fach, l’òm dirà : « Aquel aubre a gis fach de vertut. »

image-191.jpg

Era pereu, fai pas tant de temps, lo nom donat ai relíquias d’una glèisa, que per mantuna ocasion lei sortián per carriera ò per òrta, per les aparar de ce que n’avián lo besonh. Aquò èra sovent « lo jorn dei Vertuts », que li fasián far « lo torn dei Vertuts ». Les tocavon, lei baisavon, e en les tornent a sa glèisa, les auçavon e lo monde li passavon dessota, ò ne’n favon tres còps lo torn. De causas, d’alhors, qu’an pas completament despareissut.

Ben entendut, aquela qualitat a fach nàisser tot plen de provèrbis, que n’i a que semblarián d’encuei tant coma d’aièr. « Richessa non ei vertut » es una leiçon qu’auriá jamai agut tant d’utilitat coma ara… E s’apondèm que « Vertut e bòna fe an descampat de fòrça endrech », sembla pas d’actualitat aquò ?…

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *