Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e cinq ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas dau 04 de decembre dau 2022 en lenga nòsta per l’Agachaire
Corrida e chivau de Tròia
Nani, lei buous en Provença se son jamai mascarats en chivaus !…. Pasmens lo chivau de Tròia ei la tactica qu’empleguèron les Provençaus per faire acceptar sei juecs tradicionaus ambé la bovina, gaire ben vists des autoritats…
Avem vist coma Napoleon III menet en França la corrida. Autorisar la corsa a l’espanhòla, emai marchèsse pas tant ben qu’aquò onte que siegue en França (faguèron d’arenas jusqu’a París), mentre aicí nòstei juecs de gardians èron enebits èra una injustícia dei gròssas ! D’autant qu’aquelei braves amusaments païsans, ni la SPA ni les amics dei bèstias aguèron jamai l’idèia de se l’i opausar, d’abòrd qu’aquí èra pas question de faire patir qunte bestiari que siegue. E assajar de far passar una corsa camarguenca per una corrida, de tot segur qu’èra pas possible. Coma faire ?
E bè tot simplament mesclèron lei doas, lo pretèxte de l’una fent passar l’autra.
Concretament lei mesclèron dins totei les proporcions possiblas, en l’i apondent tota mena de juecs de circ per far passar la saussa. L’i aguet tot plen d’espectacles comics, onte jogavon un pauc ambé un buou, en un bòn besonh li plantavon d’unei banderillas, puei rintrava quauque palhassa… De còps que l’i a anavon jusqu’à l’estocada, mai pas sovent. La corrida aviá fach passar nòstes corsas : lo còp dau chivau de Tròia aviá capitat !
(De seguir)
Jean Yves ROYER