Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !

Cronica dau 21 de julhet de 2024 en lenga nòsta per l’Agachaire


Lo Gai Saber (1)

Aqueste « gai saber », dau nom dau consistòri ansin batejat, que
celebrem aquest an lei sèt sègles de sei Juecs floraus, es una
nocion que fuguet lèu represa.
Barcelona aguet sei « Jocs florals » tre 1393, e en francés Rabelais
parlarà de « gay sçavoir », quand farà dire per Grangosier a son fiu
Gargantuà que lo farà doctor dins aquela matèria. Desenant, ei lo
pus sovent ambé sa grafia anciana que serà citat, e aquò jusqu’a
Lacan, que la vai utilisar.
Sabo despuei pron temps que Nietzsche escriguet un libre sonat en
francés « Le Gai Savoir », e qu’aquò èra en referéncia a la vièlha
nocion occitana, mai l’i èro jamai anat regardar. Aquí l’i siáu anat
veire de pus pròchi.
L’òbra de Nietzsche, publicada en 1882, es estada començada en
Soissa e acabada » a Niça. Son títol n’ei « Die fröhliche
Wissenschaft », que sa traduccion literala ei « la sciéncia urosa ».
Se l’an traducha en francés per « Le Gai Savoir », es que la
referéncia occitana, ei Nietzsche eu que la vai donar, e l’explicitarà
puei en 1886 quand escriurà dins « Per delà lo ben e lo mau », dins
son aforisme 260, a prepaus de l’amor coma passion : « Sabem que
son invencion deu èstre atribuïda ais cavaliers poètas provençaus,
aqueles òmes magnifics et engénhós dau " gai saber ", que
l’Euròpe li es redevabla de tant de causas, e d’ela-mema
quasiment. »
(De seguir)

Jean Yves ROYER