Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca ! Cronica dau 29 de decembre de 2024 en lenga nòsta per l’Agachaire
Istòria de ma Crècha (3)
Un còp la Santa Familha completa, demorava de faire lei Rèis
Mages. Bautesar fuguet representat d’a ginolhons, Gaspard pron
jovent e Melquiòr barbut. Lo còntra-placat se veguet ara retalhat en
camèu.
Sabo plus tròp l’òrdre de fabricacion des autrei, mai se tot venguet
pas lèst la promiera annada, en dos Novès (ò tres benlèu), un
pastre, una bugadiera, una vièlha cargada d’un fais, un capelan, un
cònsol, un pescaire, una païsana que fielava, un tamborinaire, un
amolaire ambé sa mòla que virava e, a la fin, lo ràvit, acabèron la
tiera.
Lo cònsol èra encara estat escauprat tot rege, ambé lei braç de lòng
dau còrs e lei mans quasi a se tocar, que semblava qu’anava pissar.
Aquò fai que, de lònga, fuguet plaçat dins una posicion que li ne’n
donava encar mai d’èr.
Mai per far variar lei movements, fauguet ben ne’n destacar mai ò
mens quora un braç, quora una camba, quand èron pas lei dos.
D’aquí la necessitat d’un pega, que la faguet mon paire ambé la pèu
d’un de nòstei lapins qu’aviam manjat. La troceget a correjas, que
faguet lòngtemps bolhir dins d’aiga. Un espectacle que me pivelet.
E d’una eficacitat tala que jamai un perdet pas un membre. Just la
vièlha dau fais que, de tant trepejar dins la mossa finiguet per
tombar ses pès, qu’a fòrça se perdèron. Jusqu’au jorn que, vengut
pron grand, li talhèro d’esclòps…
(De seguir)
Jean Yves ROYER
Impressionant tot aquò !