Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 10 décembre 2011 en lenga nòsta.
Un ostau viatjaire
Per l’Agachaire
Lo 10 de decembre es per les catolics una dei fèstas lei mai curiosas de son calendier : la Translacion de la Santa Casa. Autrament dich lo transpòrt per les angis de l’ostau de la Viergi , de Nazaret en Dalmacia puei, tres ans après, lo 10 de decembre de 1294, totjorn per lei memes transportaires aerians, son transfert en Itàlia.
Lo pus curiós es qu’aqueste cònte de ma grand la bòrnha faguet, dau luec d’aterriment d’aquel ostau bolegadís, un des pus grands luecs de romavatge dau monde crestian. E jusque lo papa d’ara qu’anet, quatre ans fai, a la glèisa bastida sus aquel ostau : Nòsta-Dòna de Loreta…
Fau dire que, segon aquela legenda, ei l’ostau onte la Viergi passet son enfança, recebet un jorn lo Sant Esperit, e que son fiu i fuguet puei abalit. D’alhors aquela glèisa ne’n garda per pròva la Santa Escudèla , onte Jèsus manjava de pichòt…
La realitat es qu’a l’epòca dicha, un prince bizantin crompet un ostau palestinian tipic, lo faguet desmontar, l’embarquet per la còsta dalmata e d’aquí en Itàlia, onte lo tornet far bastir sus una còla pròchi la mar.
Aquò empacha pas que Nòsta-Dòna de Loreta siegue encuei la patrona des aviators. Una patrona, fin finala, pas totjorn tant eficaça qu’aquò…