Fa de temps que volii metre en rega aquesta poèsia de J.R. que manda totplen de pichin mòts sus lo site de l’IEO-06. En aquesta fin d’annada escolara per lu escolans adults de la Calandreta de Drap (que J.R. ne’n fa partida), ai vorgut lo metre a l’onor, eu que s’es mandat a l’aiga e que comença a escriure en niçard. Per eu, que n’avèm parlat ensems, aqueu tèxto es una menchonada, escriure doi-tres regas per si rire un chicolon, mas pasmens a sautat lo pas. Vos laissi adonc legir la poèsia sieua e esperi que seretz numerós a metre un pichin mòt en bas de pàgina per dire lo vòstre sentiment e siáu segur que J.R. si farà un plasir de vos respòndre.
Pòrca misèria !
Dont si mòre totjorn de si petar la pansa !
Que cruci de pensar a pagar li vacanças.
Mi pantàii de cen que li dion lo « fric ».
Pura lo mieu país es pas l’América!!!
L’essença costa tant, que per crompar lo pan
Caurà totara anar en caminant plan-plan.
Ò basta que pòscon nen mandar « d’Erikà »!
Un jorn m’a laissat la mieu bèla Nanon…
Que pressava lo linge e faìa a manjar;
Ela de se’n anar sensa ren netejar,
E ieu de mi plorar, pregant Sant Emilion.
Vin, amic divin, siam dau meme color !
« Ieu ò la botelha »m’a dich la mieu frema,
En mi vorgant jitar en l’eterna carema !
Bruta jilosia, sorgent dei mieus dolors!
Mi siáu pensat negar dintre d’un gòto d’aiga,
Èra tant gelada que mi siáu refreiat.
Sensa mi derevilhar quatre jorns siáu estat !
Aüra siáu segur, la branda aquò fatiga !!!
Niça lo 27 dau mes de la Sant Joan dau 2004.