Cara amiga, car amic,
20 ans fa, en lo 1994, lo poeta Alan PELHON nos laissèt per s’en anar en lu camps gerps au mitan dei galaxias. Per totplen de nautres es sempre aquí per la pensada e finda per l’òbra poetica que nos laissèt. Lu tèxtos d’Alan PELHON son estudiats en li escòlas e lu licèus, mas tanben en lu cors d’adults dau mitan associatiu.
Ancuei venem de reçaupre una adaptacion d’un tèxto sieu qu’a per nom “Ë squiřòë”, es a dire “l’Esquiròto”. Lo texto es estat traduch en saorgin da Joan-Piè Aiperto que l’utiliza per lu sieus cors de lenga a Saorge.
En seguida d’aquesta adaptacion troberetz lo texto original d’Alan PELHON publicat en lo libre “Coma una música” Z’éditions, Niça, 1989.
Vos desiram una bòna lectura.
Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !”
Ë squiřòë
Ř’ei mòit ë squiřòë.
Ř’a crëmat a řa cima d’un pin. Tut spaventat. Sensa capië. Sensa aveë avut ë temps dë veë s’auçàa ë soë. Unt’una nëch dë 
braija dë vent e d’unfèin. Ř’ei mòit solet. Sensa manquë chanhër-se. Solet ën cuèla nëch dë ř’achident. Ë në rosiëřa pa chu ře pinhe. Ë në sautëřa pa chu dë pin ën pin, còm un maimiton quë s’ëmbriaga dë jugàa. Ř’ei mòit ë squiřòë. Sensa amigui për cantàa-ři una cançon ò una stòřia bestia. Solet con ë spavent a ře tripe. Ë còë quë picava còm un fòl n’ë piech e ři denti que trëmořavan. Puřa, ři auřia agradat d’ëndàa ën Amèrica fàa ë bea. Scotàa cantàa Bob Dylan assëtat shu ř’èiba tenra d’un pra. Calinhàa un pòc con una strangeřa.
Cuèla odoë dë rumat qu’èřa d’a pëitut. Cueë fum neiř quë stofava. Cueë fëiguë qu’avia pilhat a ři pii sotan e qu’ë montava còm una bomba. E eë coli. Chàona. N’ë megë. Sëgüë dë rostië. Ë së met a scaitàa-se tant qu’ë pò.
E crèma d’un crèp.
d’après Alan Pelhon « Còmë una música »Z’éditions, Niça, 1989.
Rëviřàa ën saogin. Joan-Piè Aiperto
L’esquiròto
Es mòrt l’esquiròto.
A cremat au sobran dau pin. Tot espaventat. Sensa acapir. Sensa aver agut lo temps de veire si levar solelh. Dins una nuech de brasa de vent e d’infern. Es mòrt solet. Sensa manco poder plorar. Solet dins aquela nuech de l’acidente. Roïerà pas plus lei pinhas. Sauterà pas plus de pin en pin coma un marmiton que s’embriaga de jugar. Es mòrt l’esquiròto. Sensa amic per li cantar una cançon ò una istòria bèstia. Solet emé l’espavent ai tripas. Lo còr que picava coma un fòl dins lo piech e lei dents que tremolavan. Pura li auria agradat d’anar en Amèrica faire lo bèl. Escotar cantar Bob Dylan assetat sus l’èrba tendra d’un prat. Calinhar emé una estrangiera..
Aquela odor de rimatat qu’èra dapertot. Aquel fum negre qu’estofava. Aquel fuec qu’avia pilhat ai pins dau sotran e que montava coma una bomba. E el aquí. Clavelat. En mitan. Segur de rostir. Si mete a quilar tant que pòu.
E crema d’un còup.
Alan PELHON. Coma una música. Z’éditions, Niça, 1989.
La traduccion en francés :
