Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 22 février 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Finimonde
L’avèm mancat en l’an 2000, que fin finala oblidet de bugar, siam passats pròchi en 2012, mai bota : finimonde es encuei ! En francés parlariam de fin dau monde, mai coma nautres avèm un mot especiau per o dire, ei ben lo jorn de l’emplegar !
Aqueste còp lei Maiàs l’i son per ren : son lei Viquings l’encausa, e sònon aquò Ragnaròc. Normalament dos lobatàs deurián èstre ocupats a se manjar lo soleu e la luna, puei un autre farà son afaire a nòste paire Odin. Entre temps, dos fraires se saràn batuts e lei frontièras de totei les païs auràn tombat. A la fin, un serpatàs farà crebar lo dieu Tòr. Après aquò, la tèrra s’aprefondirà dins la mar, entre incendi e tèrratrémol. Ben entendut les autrei dieus se sentiràn pas tròp ben, e les òmes (emai lei gigants) passaràn pereu. Totei ? Non, que restarà pasmens un òme e una frema, que deuràn tornar començar tot lo prètzfach. Brave trabalh se n’i a !
E se voliam pas veire aquò, 
aqueste còp es pas au Puèg de Bugarach que faliá anar, mai en Provença Nauta, a l’entorn de Nòsta-Dòna de l’Ortiguièra, pròchi lo Revèst d’Aubion. O sabiatz pas ? Pasmens ailà lo Ragnaròc ei representat dins la pèira. Ò puslèu una seguida originala de l’istòria, onte lo fiu d’Odin revenja son paire en tuent lo lobatàs, e mata puei lo serpatàs ambé lo martèu de Tòr… Gis de melhora sosta encuei !
Jean Yves ROYER