Amics occitans, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada “La torre Sant Francés.” es prepauada da Joan Peire BAQUIÉ, president onorari de l’IEO-06. Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’òc”
La torre Sant Francés.
Jornadas dau patrimòni.
La torre Sant Francés, dicha tanben torre dau relòri, siguèt acabada en novembre dau 1723. Sabèm pas tròup quora siguèt bastida mas d’unu si pensan qu’auria poscut èstre a l’origina un cloquier-barri embé doi campanas ò un cloquier torre ligat a la glèia Sant Francés (1). Embé la Revolucion Francea (1793) lo cloquier baròco desapareissèt e venguèt una torre campanile. Lu franciscans siguèron bandits de Niça e lo cloquier siguèt crompat da la comuna. Li doi campanas venguèron fondudi per servir de canon a l’armada d’Itàlia. Sensa traten, l’estat de la torre si degalhèt lèu.
La torre Sant Francés vista despí lo carreiròu Sant Andrieu.
Caurà asperar lo 1838 embé lo retorn dei Estats Sardos per aver un restaurament de la torre. Quatre relòris a quadran e una campana li seràn mes. Cau dire qu’aquesta torre auta de 50 mètres si ve de luenh e la campana de 1600 quilogrames dona lu bòts per aquelu que la veon pas. Podèm apondre tanben que a n’aquesta època una soleta torre donava l’ora ai niçards, èra aquela de la caserna Rusca (en faça dau Palais de Justici actual).
La campana en cima de la torre Sant Francés.
Après mai d’una restauracion e doi guèrras mondiali passadi sensa tròup de dans, una reabilitacion interna permete despí lo 21 de setembre d’aquest an de puar fins au som. Un escalier metalic de 262 banquets permete en toi d’aver una vista a 360 grados sus la vila, aquela de ièr e aquela d’ancuei.
Vista sus la passejada dau Palhon despí la torre
(1) Glèia dei franciscans, plaça Sant Francés (1251)
Joan-Pèire BAQUIÉ lo 22 de setembre dau 2019
Credit fòtos : Regina BAQUIÉ
Article Nice-Matin du 22 septembre 2019 Célia MALLECK