Amics occitans, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada “Lo garibaldi dei mieus cinc ans”, v’es prepauada da Joan-Pèire BAQUIÉ, president onorari de l’IEO-06.
Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi.
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
“La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !”
Lo garibaldi dei mieus cinc ans
Garibaldi ò puslèu Galibardi, coma dion lu niçards, intrèt en la mieu vida au principi dei annadas 1950. Avii 5 ans e passavi li mieu vacanças d’estiu en familha en lo Pimont a Sent Píer.
Un jorn ma maire mi diguèt :
– Vai sus la plaça que monsur Toscano ti vòu regalar un libre !
Sensa mi faire pregar, calèri de corsa fins au banc dont m’asperava lo Sénher Angelo Toscano.
Angelo Toscano, èra estat director dau jornal la « Gazetta del Popolo » a Turin ; èra un òme d’una grana curtura en cu lo fach que sigui Niçard non avia escapat. Après l’aver saludat e escambiat doi-tres frasas embé eu, mi porgèt un gròs libre peant de 960 pàginas, tot escrich en italian : « La vita di Giuseppe Garibaldi » (La vida de Jousép Galibardi).
Embé cautèla, pilhèri aquest obratge de doi quilòs e mieg que per ieu ne’n peava au manco cinc. Aremercièri lo Sénher Toscano e portèri a maion aquest libre que pauèri sus la taula de la coïna.
La vita di Giuseppe Garibaldi di Gustavo Sacerdote Ed : Rizzoli & C. 1933 pàgina 737
– Alora, siás content, l’as ben aremerciat monsur Toscano ? que mi diguèt ma maire.
– Ben segur, li respondèri, mas aurii ben vorgut un Topolino ieu !
Segur qu’a cinc ans, sabii ni legir, ni escriure, encara mens legir l’italian, m’auria mai agradat una banda dessenhada. Mas cu èra aquest Galibardi per ameritar un tau libre ?
Joan-Pèire BAQUIÉ lo 20 de mai dau 2020