– Qué de nòu ? Cadun au sieu torn conta la sieu setmana
– Coma lo diètz en niçard :Il pêchait avec une mouche artificielle qu’il se confectionnait lui-même, avec une petite touffe de poils un peu huilés pour les rendre plus brillants et flottants.
– Dictada :
– Contatz un remembre en rapòrt emb’au cant e/ò la música. (cadun escriu quauqui regas per lo dimarç 23 de junh)
Participèron au cors : Joan-Pèire, Rogier, Mari-Do, Quiquí, Geraldo, Choaseta, Viviana, Jennifer, Alexandra e Crestian auguèron de problèma de conexion mas mandèron parier lu sieus tèxtes.
– Qué de nòu ? Cadun au sieu torn conta la sieu setmana
Lo qué de nòu de Geraldo : La setmana passada avèm rendut visita ai nòstres amics dins li Bocas de Rose. Siam anats ai Baux de Provença veire li Carrieras de Lutz si passejar dins lo vilatge. Aquesta annada es Dali e Gaudi que son projectats sus lu barris dei carrieras, acompanhats de la música dei Pink Floyd.
Era ben de reveire lu nòstres amics, de si promenar sus lu mercats provençaus, de si sentir liures, de manjar dins lo jardin, de tornar portar a maion de tilhul, de mèu, de melons, de saquets de santjoan per metre dins lu placards.
lo Juec de « Mölkky » embé Jennifer
Diménegue 21 de junh, per la fèsta dei paires, mangeriam a l’escotisson au Vinaigrier embé lu miéus parents e mon fraire. Avèm manjat de salada de ris e un clafotis de cerièas.
Avèm jugat au « Mölkky ». Es un juec de quilhas suedés. Devètz mandar lo tucho (un baston) per faire calar li quilhas e per marcar de ponchs. Per ganhar, cau aver 50 ponchs.
Joan-Pèire Lo juec de Tòc :
Per lo mieu natalici, lo 18 de junh, ma filha mi faguèt un regal. Regarjatz un pauc l’imatge d’aquest juec, vos ditz quauqua ren aquesta forma ? Sembla a una crotz occitana e pasmens lo juec de Tòc es originari dau Canadà. L’i si juega un pauc coma au juec dei pichins cavaus mas emb’un juec de 54 cartas. Sensa intrar de tròup en lu detalhs, l’as fa avançar la pedina d’una casa, lo chòlo (ò badago) fa avançar la pedina de 18 casas, lo rei de 13 casas ò capturar li autri pedinas sus lo sieu camin. Lo varlet permete d’escambiar una pedina sieua emb’una autra quauque sigue lo luec dont d’atròve, lo 5 costrenhe de faire avançar una pedina de l’adversari de 5 casas, lo 4 eu costrenhe a faire recular de 4 casas… epc (e patin cofin). Per lo moment l’i ai pas jugat e vos pòdi ren dire encara sus l’estrategia necessària per ganhar estent qu’una part dau juec es deugut a la probabilitat d’aver li “bòni cartas (5 en tot) en man.
– Coma lo diètz en niçard :
Il pêchait avec une mouche artificielle qu’il se confectionnait lui-même, avec une petite touffe de poils un peu huilés pour les rendre plus brillants et flottants.
Pescava emb’una mosca artificiala que si gaubejava, si-meme, emb’una pichina flòta de pels un pauc/chícol onchs per lu rendre mai lusents e flotejants.
– Dictada :
– Contatz un remembre en rapòrt emb’au cant e/ò la música. (cadun escriu quauqui regas per lo dimarç 23 de junh)
Viviana : La música
La fèsta non si pou imaginar sensa ela .. La música es una lenga universala e rende mai aisats lu rescòntres.
Sensa minga formacion si pòu pilhar de plaser a cantar, balar, magara jugar d’un instrument simple.
Es un biais de communicar e d’exprimar d’esmogudas mai ò mens aisadi a verbalisar.
La música e li cançons acompanhan cadun dins lu moments de bònur e de tristum e nen ajudan a lu si rementar.
Perqué un jorn ò l’autre, n’a toi ajudat a aver lo còr mai laugier, la música ten una plaça essenciala dins la vida.
Crestian : Imno a Sant Joan-Baptista
Ut queant laxis Resonare fibris Mira gestorum Famuli tuorum Solve polluti Labii reatum Sancte Joannes
Per emparar la música , un monge Italian, Guido D’Arezzo, auguèt l’idèa d’utilizar un poèma cantat, per fin que lu sieus escolans retènguon li nòtas.
Aquel’idèa cambia pas gaire despí, e de Wolfgang a Jeagger , de Ludvig a Cabrel li nòtas vòlan sus lu papiers, un còup blanqui, un còup negri, tant soleti ò tant numéroï, mas totjorn embé lo meme nom : Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si.
Lu Inglés, que fan jamai ren coma tot lo monda , utilizèron li letras A B C D E F G en placa dau do, re, mi, ….epc
Per ieu la música es una vibracion que mi mena despí l’enfança e que mi menerà fins au sepeliment. E encara, aquestu jorns lo farai embé de guitarras e de cançons , Niçardi de segur !
Choaseta Clement : Confinament- Desconfinament
Dau temps dau confinament, toi lu seras a 8 oras , sus lo nòstre barcon, tambaleavam dins li mans durant 15 minutas sus la música totplen variada d’un vesin. L’i son augudi de cançons dei annadas 80, de jazz, balavam sus lo barcon, faiavam de grans gèsts d’amistat emb’ai gents d’en faça. Au moment dei Mais, aquest pichin concert s’es acabat per Niça la Bèla que nautres cantavam toi en còro.
A comptar dau premier sera dau desconfinament, pas plus degun èra sus lu barcons, deguna música, cadun repilhant la sieu vida de denant.
“Darrier concèrt avant lo confinament” d’Alexandra
Conoissètz lo labèl « Pagans »? Es un labèl creat per de musicians dau Bearn que se vòu « desclausonant, despaïsant, transgressiu, aventurièr, experimentau, ancorat dens ua cultura descomplexada e ubèrta ». Per descubrir lu grops e lu sieus discs, i a lo site http://pagans.bandcamp.com : i podètz tot escotar e segur crompar. Dins aqueu labeè, retrovam de grops coma Artús (lu fondators), Cocanha, Pèire Boissièra, Sourdure, Super Parquet, Xarnege, Feiz Noz Moc’h, etc.
Au mes de febrier, an organisat una seria de quatre concèrts, lo « Pagans Tor » embé tres grops : Artús, Cocanha (qu’èran a mand de sortir un disc nòu) e Super Parquet. A Tolosa, se debanava lo 6 de febrier au siguèt un moment que m’a semblat en defòra dau temps, avii quitament denembrat que l’endeman, calia tornar travalhar ! Per ieu, aqueu concèrt èra lo darrier concèrt vertadier avant lo confinament. Après tot siguèt anulat…”
Mari-Do : La Música
Mi plas la música, toti li músicas. Mi plas cantar meme si la mieu votz non es bèla, mi plas balar meme si lo mieu espós està sus la cadiera quora aude la música, alora bali soleta !
Ma per ieu cen que mi fa fremir es d’escotar un mocèu de música classica : la votz de Maria Calàs mi fa montar una comocion, li làgrimas ai uelhs, la pèu de galinas arissa toi lu pels, escoti, Norma, La traviata, lo Trovere. Maria Calàs avia una bèla votz mas èra una tragiatòra que sabia emb’au cant revirar lo dolor ò la jòia.
Embé Rogier aneriam veire Tosca dins lo teatre d’Aurenja ò Aida dins l’arena de Verona, son d’espetacles grandiós emb’un son enfolopant meme se l’escalinada es dura per li esquinas.
La música à l’escòla per Jennifer
Parli de l’ensenhament de la música à l’escòla. En genoier, l’artista Dominique Landucci es vengut en la mieu classa per jugar de jorgina e per cantar de cants en niçard e en francés ai pichoi. Lu escolans èran pròpi contents. E aüra, a l’escòla, ensenhi lo nom dei istruments de música en niçard ai escolans. E cada jorn, fau escotar una música e lu pichoi devon endevinar l’esmoguda de la música, se es una música uroa, trista, que fa paur ò que exprime la ràbia. Li plason totplen aquestu moments de descuberta dau mocèu de música cada jorn. La música pòrta un pauc d’alegria en la classa e totplen de conviviença.
La creacion d’una cançon “Yes bomb’ai !” per Joan-Pèire
Au principi de genoier dau 1993, Lo compositor Serge PESCE, mi sonèt au telefòno per mi demandar d’escriure lo tèxte d’una cançon per Carneval. Avii pas jamai escrich de cançon, e Serge mi convincèt d’escriure cen que devia pi venir « Yes Bomb’ai ». Avii doi jorns, pas un de mai per l’escriure, eu avia doi jorns per compauar la música e Danièle FRANZIN, la cantairitz doi jorns per l’emparar e la registrar sus de K7 que s’en parterian pi en li escòlas de Niça per èstre emparadi ai escolans.
Èra una escomessa dei grandi, e comencèri per escriure la premiera cobla :
‘Mé d’estòfa, ‘mé de palha,
Avèm fach la palhassa,
Calatz toi per carriera,
Escotatz la mieu preguiera :
E pi aquí, lo trauc ! Pas plus ren mi venia a escriure. La pana qué ! Mi pensavi au vers de Rosalindo Rancher dins la Nemaida : « E ch’un Poëma enfin naïsse com’un boulet » Parier una cançon, espelisse pas coma d’incant.
E Serge, e Danièle e lo pichoi qu’asperavan la cançon. Pauèri lo papeiron e l’estilò sus lo taulet de nuech e mi corquèri. Dins lo liech, cercavi una seguida, mas de bada. Au mitan de la nuech mi desvelhèri embé l’idea de la seguida, qu’escriguèri sus lo còup de paur de la denembrar. Es ensin que « Yes bomb’ai ! » espelissèt en una nuech e venguèt la cançon de l’arribada de Carneval dau 1993 cantada da un milierat d’escolans niçards en Plaça Massena.
