Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 04 mai 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Silvan
De sants que li dién Silvan, lei Glèsias crestianas n’an una mieja dotgena, de tot temps e de tot païs.
Mai aqueu que figura encuei sus nòstes cartabèus èra, au començament dau sègle IV, avesque d’una cieutat qu’a conoissut despuei pron de malastres, coma eu pereu ne’n visquet, d’abòrd qu’èra la vila palestiniana de Gazà.
Pasmens èra un òme doç, amorós de la patz, emai prudent maugrat ses cresenças ben asseguradas.
Soncament, quand venguèron les persecucions des crestians ordenadas per l’emperaire de Roma Dioclecian, un molon de pagans li tombèron dessús e l’amaluguèron, lo laissent ambé de còstas rompudas.
Mai aquò èra encara tot ren !
Après aquel auvari lo mandèron dins de minas de coire e, coma fasián a totes aqueles paurei minaires, de’n promier li derrabèron un uelh et li cramèron un pè amb un fèrre roge.
Retrobava ansin tot plen d’autres crestians d’Egipte e de Palestina, e son eles, dison, que ne’n faguèron son avesque.
E lo jorn que, gausits per son travalh de damnats, posquèron plus tròp servir, a totei li talhèron la tèsta…
Jean-Yves ROYER