Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dissabta 12 d’abriu dau 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo Marronier
Avans d’èstre la festa republicana d’encuei, Tridí 23 de Germinal, lo marronier per ieu ei d’abòrd un molon de remembres d’enfança. Remembres d’escòla mai que mai, associats a la rintrada des classas (au promier d’octòbre a l’epòca). E a’n aquelei marrons que nos tombavon sus la tèsta en camin…
Ais cors de dessenh, onte cada annada nos favon pintar una de sei fuelhas, chausida ambé totei ses colors autonencas. Pus tard son lei borrons que nos faliá dessenhar, e de còps acolorir.
A la recreacion, onte deviam pas jugar a se ne’n mandar dessús… mai bota, aquò èra talament lèu fach !… Mai a la sortida des classas se ratrapaviam, e n’i a que alora sortián son largue. E quand quauqu’un ne’n recebiá un mandat ansin, se retrobava amb una brava bachòca ! Un juec de recreacion que nos èra pas enebit èra de prendre una fuelha granda dau mitan e, en ne levent de dos còps un lo verd entre lei nervuras, de ne far una mena d’aresta de peis ambé ses espinas. Causa pron dificila, emai ambé nòstes pichons dets. De còps, una filha coratjosa capitava de tractar ansin lei cinc fuelhas ensems, conservadas sus son pecolh. Ce que passava per un cap d’òbra !
Mai lo langui dins tot aquò, es qu’aqueu temps es ara ben passat, que lei marroniers de nòstes païs que son pas encar mòrts encuei d’una malautiá, o seràn de tot segur deman…
Jean-Yves ROYER