Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 21 de decembre dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Tomàs
De la fin dau sègle IX a 1969, lo 21 de decembre festejavon sant Tomàs, coma o fan encara d’unei glèisas, les anglicanas per exemple. E coma aquò èra generalament lo promier jorn de l’ivèrn, avèm dins lei lengas des païs crestians de molons de provèrbis associent sant Tomàs e l’ivèrn.
D’aquelei, n’ai agut citat autre temps, mai encuei ne’n vau just donar un, que trobèm dins Mistral que lo ditz gascon : « A Sant-Tomàs / S’as un pòrc gras / Truca-li sus lo nas ; / Cu non n’a / N’ane panar / sant Tomàs lo pardonarà. »
Mai per ieu, coma per tot plen de monde de mon temps, sant Tomàs fai pensar a ce que nos contavon au catechisme, de l’apòstol que voliá pas crèire que Jèsus, que ses collègas disián l’aguer vist, èra ben aqueu qu’èra mòrt sus la crotz. E que o creiriá soncament se podiá metre lo det dins lo trauc laissat per les clavèus, e la man dins son costat qu’aviá traucat la lança. E fauguet qu’una setmana après Jèsus, tornat dins son ostau, li demandèsse de tocar tot aquò per qu’enfin creseguèsse.
Ara, aurián degut laissar aqueu sant per lo promier jorn d’ivèrn. Quand vesèm aqueles que vòlon totjorn pas crèire au rescaufament de la planèta, ò fan lo semblant de ren, es puei ben un jorn ont aqueste se pòt tocar… E de mai en mai sensa aguer besonh de li metre lo det ni la man : pron de sortir lo nas defòra !
Jean-Yves ROYER
